این کارگردان تئاتر را تعطیل نمی‌کند
تاریخ انتشار: ۱ آبان ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۲۴۷۶۷۳
آفتاب‌‌نیوز :
علی خودسیانی، نویسنده و کارگردان تئاتر که نگارش آثاری، چون «ماشین‌نشین‌ها»، «درد مشترک»، «خانه‌ای از شن و مه» و... را در کارنامه‌ی کاری‌اش دارد در خصوص نمایش «من یک زنم» که این روزها در پردیس تئاتر شهرزاد روی صحنه برده است به خبرنگار گروه فرهنگ و هنر عنوان کرد: با وجود اینکه مردم به دلیل ناآرامی‌های اخیر به تئاتر نمی‌آیند، اما باز هم ما روزی ۲۵ عدد بلیت می‌فروشیم و در کنارش چندین نفر هم به عنوان مهمان اثر ما را تماشا می‌کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
او ادامه داد: طبیعتا از این میزان فروش و تماشاگر راضی نیستیم. توقع ما این بود که ظرفیت سالن تکمیل شود، اما این اتفاق نیفتاد. در ابتدا قرار بود تا ۱۳ آبان روی صحنه باشیم، اما اینکه چه پیش بیاید واقعا مشخص نیست. تا همینجا هم نمایش «من یک زنم» را به زور روی صحنه نگاه داشته‌ایم. هر روز برای این کار سوال و جواب می‌شویم. انگار که جرمی مرتکب شده‌ایم و هر روز باید ثابت کنیم که ما تخلفی نکرده و دشمن کسی نیستیم.
نویسنده نمایش «ماشین‌نشین‌ها» در خصوص ناآرامی‌های اخیر و تاثیری که در فضای هنر به خصوص هنر‌های نمایشی گذاشته است عنوان کرد: اینکه بخواهیم هر شب خودمان را ثابت کنیم کار بسیار سختی است و حال روحی ما را بد می‌کند. فکر می‌کنم برخی شیپور را از طرف گشادش به صدا در آورده‌اند. جالب است عده‌ای تئاتر را تحریم کرده‌اند و می‌گویند چرا ما اجرا داریم. در جواب آن‌ها باید بگویم که چرا باید در حمایت از زنان، تئاتری را که درباره‌ی زنان است تحریم کنیم؟ این چه معنایی دارد؟
او در ادامه افزود: این تحریم‌ها اجحاف در حق گروهی است که ۲ سال از وقتشان را صرف اجرایی کاملا خصوصی کرده‌اند. اگر اثر ما در ژانر کمدی بود قطعا خودمان اجرا را کنسل می‌کردیم و روی صحنه نمی‌رفتیم. ما حتی گفتیم برای کنار مردم بودن حاضریم تئاترمان را در خیابان و برای آن‌ها اجرا کنیم.
این کارگردان در خصوص موضوع نمایش «من یک زنم» عنوان کرد: این نمایش درباره‌ی سه زن اسطوره‌ای، تاریخی و معاصر است. اولین زن، زنی مادر است که دادخواهی را در طول تاریخ از افرادی که فرزندانشان را به قربانگاه سیاسی فرستاده‌اند حمایت می‌کند، دومین زن، زنی است که همسر یکی از بزرگترین افراد سیاسی تاریخ ایران بوده، اما همیشه در اندرونی و پستو به سر می‌برده است و سومین زن، زنی از کشور افغانستان است که نماد و نماینده‌ی همه‌ی زنان خاورمیانه برای ما به حساب می‌آید.
او در پایان گفت: در واقع ما در نمایش «من یک زنم» بانوان را از سه جهت مادرانه، همسرانه و دخترانه با ظلم‌هایی که در طول تاریخ به آن‌ها اجحاف شده را نشان می‌دهیم. در واقع این درد مشترک فروخورده‌ای است که به میلیون‌ها سال پیش برمی‌گردد و مخصوص امروز و دیروز نیست.
منبع: خبرگزاری برنامنبع: آفتاب
کلیدواژه: علی خودسیانی نویسنده من یک زنم روی صحنه
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت aftabnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آفتاب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۲۴۷۶۷۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تماشای یک منظومه عاشقانه و انسانی در تهران/ چرا کارگردان شدم؟
پیمان خازنی آهنگساز و نوازنده موسیقی ایرانی که این روزها پروژه موسیقایی نمایشی «مجنون آن لیلی» به نویسندگی محمود توسلیان را در تالار حافظ به صحنه برده اسن در گفت‌وگو با خبرنگار مهر درباره انگیزه های خود برای به صحنه بردن این اثر که به نوعی چندمین تجربه او در حوزه تلفیق موسیقی و نمایش محسوب می شود، توضیح داد: زبان و ادبیات فارسی غنی‌ترین ثروت ما ایرانیان است و پرداختن به متون کهن فارسی، یک مراجعه درست در راستای ساختن دنیای جدید برای اقوام ایرانی محسوب می‌شود. در این راستا منظومه «لیلی و مجنون» حکیم نظامی گنجوی به قدری غنی است که به جرات می‌توان آن را بزرگترین منظومه عاشقانه در ادبیات جهان دانست.
وی افزود: از زمانی که با این شاهکار آشنا شدم هربار که به سراغش می‌روم، ظرفیت تازه‌ای در آن پیدا کرده و تشویق می‌شوم از زاویه‌ای دیگر به آن بپردازم. «لیلی و مجنون» هنوز برای من تمام نشده است. پرداختن به چنین آثاری کار دشواری است؛ چراکه بیش از هر چیز در این زمینه باید برداشت درستی از مخاطب داشت و این مهم به راحتی میسر نیست.
این آهنگساز بیان کرد: شناخت جهان شاعر و مطابقت آن با سلایق متعدد مخاطب امروزی از طرفی و بازنویسی اثر به زبان امروز از سوی دیگر کار سختی است. رسیدن به این مرحله تازه بنا نهادن سنگ اول است. پس از آن باید به سراغ موسیقی رفت. موسیقی ایرانی ظرفیت‌های فراوانی دارد و همراه ساختن آن با گستره وسیع شهر ایرانی نیازمند دقت بالایی است. البته با توجه به اهمیت آشنایی کارگردان با ظرافت موسیقی ایرانی، خودم کارگردانی نمایش را برعهده گرفتم که امیدوارم در این کار بتوانم اندازه‌ها را رعایت کنم. البته آثار پرفروش معمولا جنبه ادبی و فرهنگی را به ناچار قربانی گیشه می‌کنند اما ما در «مجنون آن لیلی» به دنبال دوسر برد هستیم.
خازنی در بخش دیگری از صحبت های خود تصریح کرد: «مجنون آن لیلی» پر از رنگ و لایه‌های درونی و بیرونی است. به عبارتی درونش فلسفی و بیرونش عاشقانه است و نمایشنامه این ابزار را در اختیارم گذاشت تا لایه‌ها برای سطوح مختلف سنی و فکری جاگذاری شود. طراحی لباس و طراحی نور نیز ۲ رکن مهم صحنه‌اند. با این ابزار تلاش کردم که رویا تولید کنم
وی در پایان اظهار کرد: البته من این کارها را یک رشته منظم می‌بینم؛ این رشته تالیف که توسط یک آهنگساز کارگردانی می‌شود، به زودی حضور آهنگسازان جوان را در پی خواهد داشت. ضمن اینکه معتقدم آهنگسازی به دلیل انتزاعی بودن از کارگردانی دشواری‌های بیشتری دارد و امیدوارم علاقه‌مندان به این موضوع توجه بیشتری داشته باشند.
پروژه موسیقایی نمایشی «مجنونِ آن لیلی» به نویسندگی محمود توسلیان، آهنگسازی طراحی و کارگردانی پیمان خازنی، تهیه کنندگی ساسان سالور و حمیدرضا علی نژاد، روایت رشید کاکاوند، خوانندگی هادی فیض آبادی (با همراهی زهره فیروزی و امید نصری) و بازی عمار تفتی، زهره فیروزی، ملیکا شهاب، رز ایزدی، سپیده موسوی، علی تیمور فامیان، آتنا قرایی، سیما نوروزیان روزهای چهارشنبه، پنجشنبه و جمعه ساعت های 18:30 و 21 در تالار حافظ تهران میزبان مخاطبان است.
کد خبر 6096120
تداوم بارندگیها در کشور / دمای هوا در بعضی مناطق کاهش مییابد